Historia komunikacji w Wejherowie | artykuł

7 września 1981 na trasę wyruszył pierwszy autobus komunikacji miejskiej w Wejherowie. W tym okresie Wejherowo zamieszkiwało blisko 40 tysięcy osób i było to jedno z największych miast w Polsce pozbawionym komunikacji miejskiej. W tym czasie autobusy miejskie obsługiwały już znacznie mniejsze miasta, w tym między innymi, liczący mniej niż 10 tysięcy mieszkańców, Człuchów. Dlaczego więc komunikacja miejska w Wejherowie powstała tak późno? Na tę sytuację złożyło się kilka czynników.
W Wejherowie, mimo rozwoju demograficznego, potrzeby transportowe mieszkańców nie odpowiadały ówczesnym warunkom uzasadniającym uruchomienie komunikacji autobusowej. Miasto położone w malowniczej pradolinie, ma wydłużony kształt. Wzdłuż osi miasta, niemalże jego środkiem przebiega linia kolejowa. Powstała w 1952 linia Szybkiej Kolei Miejskiej, mająca na terenie miasta trzy przystanki, zapewniała sprawny transport bez konieczności uruchamiania dowozowych linii autobusowych, na które nota bene notorycznie brakowało autobusów w „rozdzielniku centralnych planistów gospodarki socjalistycznej”. Nie bez znaczenia jest też to, że Wejherowo w latach 60. i 70. ub. wieku przekształciło się w sypialnię Gdyni. Większość potrzeb transportowych związana była z podróżami do miejsc pracy w relacji Wejherowo – Trójmiasto, które realizowane były SKM. Jednak w latach 70. rozwój Wejherowa spowodował powstawanie miejsc zamieszkania oddalonych od przystanków SKM i wzrost udziału potrzeb transportowych, których realizacja zamykała się w obrębie miasta.
Uruchomienie produkcji nowoczesnych (jak na ówczesne standardy) autobusów miejskich w Jelczu oraz Sanoku, umożliwiło uruchomienie komunikacji w kolejnych miastach, między innymi w Starogardzie Gdańskim, Lęborku, a także we wspomnianym wcześniej Człuchowie, a w wielu miastach posiadających już komunikację miejską umożliwiło wymianę najstarszych pojazdów. Niestety Wejherowo po raz kolejny nie zmieściło się w planie „centralnego rozdzielnika”.
Pod koniec lat 70. władze miasta zdecydowały o budowie nowego szpitala. Nowa lecznica powstała na wzgórzu, w północnej części Wejherowa. Taka lokalizacja spowodowała konieczność zapewnienia sprawnego dojazdu, zwłaszcza jeśli weźmiemy pod uwagę to, że do szpitala przyjeżdżają ludzie starsi, schorowani i niepełnosprawni. Fakt ten uznawany jest za jedną z istotniejszych przyczyn podjęcia decyzji o uruchomieniu w Wejherowie komunikacji miejskiej. Niektórzy historycy twierdzą, że nie bez znaczenia jest też fakt, że przełom lat 70. i 80. był, w szczególności na Wybrzeżu, okresem niepokojów społecznych. W związku z tym władza „ludowa” musiała pokazać, że potrafi zadbać o potrzeby ludności. Podobna sytuacja miała miejsce dekadę wcześniej w Starogardzie Gdańskim.
Kolejny „kamień milowy” w rozwoju wejherowskiej komunikacji miejskiej miał miejsce w 1991 r., gdy w rezultacie reformy samorządowej władze miasta Wejherowa utworzyły, w oparciu o skomunalizowany wcześniej majątek WPK w Gdańsku, Miejskie Przedsiębiorstwo Komunikacyjne Wejherowo. Ale to już inna historia…

autor: Adam Mehring (członek PSSTM)