Historia trolejbusów w Słupsku, cz. I | artykuły

Każdy przeciętny mieszkaniec Pomorza Gdańskiego zapytany o najbliższe miasto posiadające trolejbusy – odpowie bez większego wahania: Gdynia! Ci nieco bardziej dociekliwi zauważą także, słusznie zresztą, że i Sopot doskonale pasuje do powyższego opisu. Jednakże coraz bardziej zaciera się w naszej pamięci drugi system (trolejbusy w Sopocie i Gdyni traktujemy jako jedność) komunikacji trolejbusowej funkcjonujący jeszcze całkiem niedawno w obrębie naszego województwa – trolejbusy w Słupsku. Jako, że w 2019 roku przypadać będzie 20-sta rocznica ich likwidacji warto sobie co nieco o słupskich „trajtkach” przypomnieć.

Decyzja o rozpoczęciu budowy w Słupsku trakcji trolejbusowej zapadła 19.01.1985 roku. Inwestycja ta miała niejako podnieść rangę Słupska, gdyż w tamtym okresie elektrotransport był uważany za jeden z wyróżników wielkomiejskości. Ponadto nie bez znaczenia był fakt, iż w Słupsku działał Komunalny Zakład Naprawy Autobusów (KPNA) przewidywany w niedalekiej przyszłości jako podstawowy krajowy producent trolejbusów. Pierwszą linię oznaczoną literą A oddano do eksploatacji 20.07.1985 roku. Do jej obsługi zakupiono w Związku Radzieckim 10 trolejbusów typu ZIU682. Transportowano je do Słupska koleją w dwóch partiach: 7 szt. – 4.07.1985, 3 szt. – 12.07.1985. Pojazdy otrzymały numery taborowe z zakresu 550-559. W 1985 roku rozpoczęto również produkcję trolejbusów w słupskim KPNA, dzięki czemu obchody rozpoczęcia funkcjonowania linii A zaszczycił swoją obecnością jeden z pierwszych prototypów Jelcza PR110E (w niektórych źródłach podawana jest informacja, jakoby był to prototyp trolejbusu tyrystorowego PR110T, jednakże oficjalnie KPNA podjęło produkcję „tyrystorów” dopiero w 1987 roku, zatem dużo bardziej wiarygodne jest, iż był to pojazd z tradycyjnym rozruchem oporowym). Pierwsza słupska linia trolejbusowa miała 4,7 km długości i funkcjonowała na trasie Wielkiego Proletariatu (obecnie pętla Rzymowskiego) – Kopernika z następującym przebiegiem (nazwy współczesne): Rzymowskiego – 11 Listopada – Szczecińska – Tuwima – Deotymy – pl. Zwycięstwa – Anny Łajming – Sienkiewicza – Kopernika. Do jej zasilania wybudowano podstację trakcyjną na ulicy Towarowej (skrzyżowanie ze Szczecińską). W dniu 11.11.1986 roku oddano do eksploatacji drugą linię trolejbusową oznaczoną literą B. Linia o długości 6,6 km łączyła ze sobą końcówki Hubalczyków i Rzymowskiego pokonując po drodze ulice: Bohaterów Westerplatte – Wiejską – Garncarską – Jagiełły – pl. Zwycięstwa – Jana Pawła II – Tuwima – Szczecińską – 11 Listopada. Także w tym wypadku konieczne było wybudowanie nowej podstacji trakcyjnej – ulokowano ją przy ul. Nad Śluzami. Pojazdy do obsługi nowej linii zakupiono już u lokalnego producenta – KPNA. 10 Jelczy PR110E otrzymało numery 624-633, przy czym nie wszystkie udało się dostarczyć na uroczystość otwarcia. W dniu 11.11 na nową linię wyjechały jedynie 3 wozy ze słupskiej fabryki. Pozostałe docierały do WPK sukcesywnie do końca stycznia 1987 roku. Ostatnią linię o długości 7,8 km o oznaczeniu C oddano do użytku 27.06.1987 roku, kursowała ona również na trasie pomiędzy pętlami Rzymowskiego i Hubalczyków, jednak w przeciwieństwie do linii B pierwsza połowa jej trasy przebiegała ulicami (licząc od pętli Rzymowskiego): 11 Listopada – Piłsudskiego – Sobieskiego – al. 3 Maja – Wolności – Kopernika – Sienkiewicza – Anny Łajming, dopiero od pl. Zwycięstwa przebiegi obu linii się pokrywały. Do jej obsługi także zakupiono wozy z KPNA – nowe Jelcze PR110E otrzymały numery 641-646. Poza trzema wybudowanymi liniami istniały jeszcze dwa projekty, z których jeden zaczynał nawet wchodzić w fazę realizacji. Linię D i E – bo o nich mowa – miały połączyć Słupsk z Kobylnicą i Ustką. W wypadku pierwszej z nich WPK rozpoczynało już gromadzenie osprzętu niezbędnego do budowy linii. Jednak po 1989 roku pomysł rozwoju miejskiego elektrotransportu w Słupsku upadł, zaś miejski przewoźnik wyprzedał nagromadzone materiały. W 1988 roku WPK podjęło się trudnego zadania budowy trolejbusu własnymi środkami. Największą ciekawostką było jednak to, iż nie miał być to kolejny pojazd oparty na nadwoziu klasycznego Jelcza – WPK przygotowywało się do budowy trolejbusu przegubowego! Pod koniec 1987 roku odkupiono z KPNA szkielet przygotowywanego do remontu Łódzkiego Ikarusa 280.26 #3044 z roku 1980. W ciągu 2,5 miesiąca Słupska załoga całkowicie „przezbroiła” pojazd tworząc pierwszy zbudowany w Polsce przegubowy trolejbus. Pojazd oznaczony numerem 651 oddano do eksploatacji 2.01.1988 roku.

autor: Robert Żurawski (członek PSSTM)